Βγαλμένα θαρρείς από παραμύθια γεμάτα σύμβολα. Εμπνευσμένα από ταινίες μυστηρίου, σαν κομμάτια από ρόλους σπουδαίων ηθοποιών. Ατάκες διάσημες ακόμα και ονόματα βιβλίων. Ήρωες των παιδικών χρόνων και σήματα ομάδων. Τριαντάφυλλα και αφηρημένα σχέδια. Το όνομα ενός έρωτα ίσως…
Στη γάμπα, στο μπούτι, μανίκια στο χέρι, στο στήθος, την πλάτη, στα απόκρυφα σημεία μα ακόμα και στο κεφάλι. Πίσω από το αυτί και κάτω από το σαγόνι.
Τατουάζ. Τατουάζ παντού και με κάθε χρώμα αλλά και μόνο με μαύρο μελάνι. Οι Λαρισαίοι τα τελευταία χρόνια έχουν αυξήσει το ενδιαφέρον τους για τη δερματοστιξία όπως είναι και το ελληνικό όνομα της επίπονης αυτής διαδικασίας. Τα κάνουν περισσότεροι, γίνονται μεγαλύτερα και ολοένα και πιο πολλοί είναι κι εκείνοι που τα αποδέχονται ως… κανονικότητα. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει πολλά καταστήματα στα οποία οι Λαρισαίοι μπορούν να «χτυπήσουν» τατουάζ. Στο κέντρο και σε περιοχές γύρω από αυτό, μικρά και μεγάλα μαγαζιά με ιδιαίτερο στυλ καταφέρνουν και προσελκύουν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων, ανδρών και γυναικών.
Σύμφωνα ωστόσο με μια προ διετίας πανελλαδική έρευνα, που διεξήγαγε η εταιρεία ερευνών και αναλύσεων της ierax analytix σε 3.144 άτομα σχετικά με τα τατουάζ ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών δεν συμφωνεί με όλα αυτά. Είναι ενδεικτικό ότι το 39% (των ερωτηθέντων) έχουν βιώσει άσχημη συμπεριφορά λόγω των τατουάζ τους με βασικούς εκφραστές, ανθρώπους εντός της οικογένειας (55%), του εργασιακού χώρου (51%), στον δρόμο (35%), σε δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (28%), σε έλεγχο από σώματα ασφαλείας (22%), στο νοσοκομείο (12%), από φίλους (11%) και στη σχολή (10%).
«Παλιότερα ήταν άσχημα όπως μας τα έχουν περιγράψει και οι δικοί μας άνθρωποι. Όσοι είχαν τατουάζ θεωρούνταν πως βγήκαν από τη φυλακή ή πως γύρισαν από τα καράβια με ότι αυτό συνεπάγονταν. Κάτι τέτοιο άρχισε να αλλάζει εντυπωσιακά τουλάχιστον στη Λάρισα και γενικά στην περιφέρεια, από το 1995 περίπου και μετά. Σιγά – σιγά το πράγμα απελευθερώθηκε αλλά θέλει πολύ δουλειά για να φτάσουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο πλήρους αποδοχής για τις επιλογές που κάνει ο καθένας για το σώμα του» εξηγεί ο Βασίλης Κ. στη Larissanet, που στα 24 του χρόνια αποφάσισε να κάνει το πρώτο του τατουάζ και πλέον στα 47 μετράει πέντε συνολικά, αλλά χωρίς να σκέφτεται να τα αυξήσει. Ο ίδιος πάντα ήθελε να το κάνει νεαρότερος αλλά αποφάσισε να το κάνει σ’ αυτήν την ηλικία για να αποφύγει τους τσακωμούς με τους δικούς του ανθρώπους όταν είχε πλέον ανεξαρτητοποιηθεί γιατί «πριν από 30 χρόνια ήταν διαφορετικά. Τώρα βλέπεις τους νεαρούς και τις νεαρές πριν ενηλικιωθούν να κάνουν πολύ εύκολα τατουάζ και σε σημεία του σώματος που φαίνονται χειμώνα και καλοκαίρι». Αυτό σύμφωνα με τον ίδιο δείχνει πως κάτι αλλάζει.
Πώς όμως φτάσαμε στο σήμερα. Σύμφωνα με απόσπασμα από δημοσίευμα από το mixanitouxronou.gr τα αρχαιότερα τατουάζ προέρχονταν από την εποχή του χαλκού. Το 1991, ανακαλύφθηκε ο “Otzi”, μία παγωμένη μούμια που χρονολογείται απ’ την 4η χιλιετία προ Χριστού. Στο δέρμα του εντοπίστηκαν πολλά μικρά τατουάζ, κυρίως στα γόνατά του, τα οποία πιστεύεται ότι χρησιμοποιούνταν ως θεραπεία για την αρθρίτιδα. Τατουάζ βρέθηκαν και στη μούμια μίας ιέρειας απ’ την αρχαία Αίγυπτο, που έζησε 2.000 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού. Οι μελετητές πιστεύουν ότι χρησιμοποιούνταν στη λατρεία των θεοτήτων και για να υποδείξουν κοινωνικό στάτους. Στην αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη, τατουάζ είχαν μόνο οι αιχμάλωτοι, οι δούλοι, οι εγκληματίες και οι λιποτάκτες, έτσι ώστε να μην μπορούν να κρύψουν την “ντροπή” τους από τον κόσμο. Γενικά, τα τατουάζ θεωρούνταν ένα βάρβαρο έθιμο και οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις τα αντιμετώπιζαν υποτιμητικά.
Το ίδιο ίσχυε και στην Κίνα, όπου συνήθιζαν να σημαδεύουν με τατουάζ τους κατάδικους.
Στην υπόλοιπη Ασία όμως, τα τατουάζ συμβόλιζαν τη δύναμη και συνδέονταν άμεσα με τη θρησκεία και την πνευματικότητα. Εξίσου διαδεδομένα ήταν και στην Αμερική. Συνήθιζαν να σχεδιάζουν ζώα ή σύμβολα των Θεών, πιστεύοντας ότι έπαιρναν μέσα τους τη θεϊκή ευλογία και δύναμη. Στην Αφρική, αντί για έγχρωμα τατουάζ, σκάλιζαν το δέρμα, δημιουργώντας σημάδια πάνω στο δέρμα. Στην Ευρώπη, τατουάζ ήταν πιο διαδεδομένα στους λαούς της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Ο Ιούλιος Καίσαρας περιέγραφε του ιθαγενείς της Βρετανίας, που έβαφαν το σώμα τους με μπλε μπογιά, για να τρομοκρατούν τους εχθρούς. Γερμανικά και σκανδιναβικά φύλα χρησιμοποιούσαν τα τατουάζ ως ιερά σύμβολα, που τους συνέδεαν με τους Θεούς και τον κύκλο της ζωής. Αρχικά, τα τατουάζ στην Ιαπωνία χρησιμοποιούνταν ως τιμωρία για εγκληματίες.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
