Ο έφηβος δοκιμάζει τα όρια και αμφισβητεί έντονα: πιστεύει ότι η δική του γνώμη μετράει περισσότερο από τη γνώμη των γονιών του που «δεν ξέρουν πια».
Τα παιδιά εισέρχονται σε αυτή την ηλικιακή φάση λιγάκι απότομα και οι γονείς προσγειώνονται στην πραγματικότητά της επίσης απότομα. Δεν ξέρουν πώς να τους φερθούν, πώς να τους μιλήσουν, πώς να τους αντιμετωπίσουν. Ο έφηβος βιώνει μια αντίφαση, ένα μπέρδεμα.
Από τη μία θέλει να μεγαλώσει και από την άλλη, η μετάβαση τον φοβίζει γιατί κατά βάθος θέλει να παραμείνει παιδί. Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι δεν βρίσκονται σε πόλεμο ή σε μάχη με το παιδί τους. Υπάρχουν εκφράσεις που πρέπει να αποφεύγετε να λέτε στο έφηβο παιδί σας γιατί δυσχεραίνετε την επικοινωνία μαζί του.
Τι να αποφεύγετε:
«Σταμάτα να έχεις τόσα νεύρα»
«Δεν μου μιλάς πια»
«Θα βγεις έτσι έξω;»
Οι παραπάνω 3 εκφράσεις είναι πολύ συνηθισμένες στην εφηβεία. Τα έφηβα παιδιά δεν μιλούν πια τόσο πολύ στους γονείς τους, έχουν νεύρα και αλλάζουν το ντύσιμό τους. Οι ψυχολόγοι τονίζουν πως οι γονείς πρέπει να ακούν περισσότερο τα παιδιά τους και να μην τους κάνουν τόσο έντονη κριτική.
Τι να λέτε πάντα:
«Είμαι περήφανη για σένα»
«Θέλω την βοήθειά σου»
«Σ’ αγαπώ και σε στηρίζω»
Οι ψυχολόγοι τονίζουν ότι οι γονείς πρέπει να σέβονται την προσωπικότητα των παιδιών τους και να τους συμπεριφέρονται με φροντίδα και ευγένεια. Είναι σημαντικό να επιβραβεύουν την προσπάθεια και τους καλούς βαθμούς και να μην εστιάζουν μόνο στο λάθος ή στον κακό βαθμό. Να τους συμπαραστέκονται στις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν και οι στόχοι να είναι εφικτοί και ρεαλιστικοί ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Είναι πολύ σημαντικό να τους δείχνουν ότι τους αγαπάνε και ότι τους στηρίζουν σε κάθε βήμα. Πρέπει να τους αφήνουν να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, ώστε να αισθάνονται ότι μπορούν να σταθούν στις δικές τους δυνάμεις. Να ζητάνε την βοήθειά τους για να νιώθουν ότι είναι ικανοί και σημαντικοί.
